De Ene op Aarde...

Een donkere, bijna neitige schim wandelde over een uitgestrekt veld, bezaaid met lentebloemetjes. De schim, die een lange mantel met kap droeg, liet zijn handen door de planten beneden hem gaan, en hij bleef stil staan. Hij voelde een vreemde aanwezigheid. Eentje die er niet hoorde te zijn...

Vanuit het bos dat aan het veld grensde kwam Kaia gevlogen. De zwarte draak streek met een bonk neer voor De Ene eigenlijk mocht ze niet bij de mensen wereld komen ze was opvallend.

De Ene schrok van de draak. Het dacht de draken te hebben verbannen, of opgesloten..! "Drake.. Hoe komt het dat jij niet achter de poorten van Tartarus zit..?" Vroeg De Ene verbaasd, en het hief zijn handen voorzichtig.

'Ik ben los gebroken en mijn naam is Kaia' sprak ze. Ze klapte even met haar vleugels en zette een stuk veld in brand.

De figuur met de kap- en mantel hief zijn handne voor zijn gezicht, om zich te beschermen van de hitte, en Het wees op de draak. "Wat wil je van me?" Vroeg Het ijzig.

'Ik wil niets van jou ik wil de wereld' zei Kaia die ondertussen het hele veld in brand had gezet behalve de plek waar zij en De Ene stonden.

"Dan zal je veel tegenstand treffen Kaia." De ogen van de Ene glinsterden vanonder zijn kap, en hij vormde stiekem een rune, Uruz, de Oeros, Kracht...

Hij hield haar een tijdje aan het lijntje door haar te vertellen van de nieuwe goden, en toen de runevbezwering af was, wierrp hij hem met rkacht tegend e borst van de draak aan, waardoor deze achteruitgeslingerd werd,e n de grond openhaalde met haar massa.

Kaia vloog kwaad omhoog en spuwde vuur op De Ene
en vloog gevaarlijk met een hoge snelheid op hem af

Kaia was woester dan ooit en vloog in top snelheid op Zephyr af en pakte deze ruw tussen haar kaken. Waarna ze met hem rondjes begon te draaien zodat hij duizelig werd en hem daarna in het vuur liet vallen

"ZEPHYR!" De Ene schreeuwd paniekerig, omdat hij zijn zoon het vuur in zag verdwijnen. Opeens voelde hij de ruwkinden, en hij glimlachte. "Pas op Zephyr, die draak is kwaad.. Zeker omdat dit geval hier het eheft opgesloten!" Het hief zijn handen, en hij wierp ze emt rkacht anar voren, waardoor er een muur van scherpe stenen puntne uit de grond schoten.

Uit het gras schoot een bang blaffende Muntjak tevoorschijn.
Cervus nam zijn menselijke gedaante aan.
"Wie..."
hij zag De Ene.
"Oh, bent U het"
hij knielde.

Kaia ontweek de stenen behendigt en zette zich neer op de grond ze keek De Ene kwaad aan en brulde

Cervus keek naar de Draak.
Met een kwaad gezicht zette hij zijn staf op de grond en het gras begon zich om de poten van de Draak te wikkelen om haar aan de grond te houden.

Kaia brulde vervaarlijk en probeerde zich van de grond te krijgen hierna spuwde ze vuur op de pijlen weg te kaatsen

"Dood haar niet!" De Ene kroop overeind, en liep naar de draakt toe, met een uitgestoken hand, die de neus van de draak aanraakte toen Het dichtbij genoeg was gekomen. "Waarom ben je kwaad?" Het voelde zijn hand geschroeid worden, maaar het deerde het op het moment bar weinig.

'De goden hebben mij jaren lang pijn en kwaad gedaan en nu zou ik ze een lesje leren' zei Kaia kwaad ze steeg op van de grond en zette alles weer in brand ook de plek waar De Ene, Cervus en Zephyr stonden.

De Ene liet zijn arm verslagen zakken, en schudde ontkennend zijn hoofd. "Jullie zijn de demi-goden. Kinderen van de Éérsten... Alle Eerste Goden die ik maakte, zoals Oranos, Odin, en Quetzalcoatl, zij waren de Goden. Als kinderen van hen zijn jullie natuurlijk ook goden, maar worden jullie ook als de vijanden van hún vijanden beschouwd... Een paar vand e Eersten sloot met mijn hulp de meeste draken uit de wereld op, zodat ze de mensheid niet konden tergen. Waarschijnlijk zijn de draken niet goed behandelt." De Ene zuchtte verslagen.

'Dat bedoel ik wat De Ene zegt' bracht Kaia uit waarna ze een harde brul gaf naar Surt.

Met een luid gebrul en een vuurregen schoot Surt door het wolkendek. Hij landde met een luid geraas naast Kaia, en bekeek de mantel-en kap, en siste. Hij boog, uit respect, maar ook als een teken dat er met hem niet te spotten viel. "Ik werd geroepen..?"