Zijn boek....

Kira had zijn boek gevonden. Zoals normaal liep hij in zijn menselijke vorm rond. Waarom?
Dit vond hij op één of andere manier fijner. Hoewel hij niet sterker was...
Hij stopte het boek in zijnb binnenzak en verliet de kamer....
Hij stond in de dodenwereld bedenkend waar hij heen zou gaan...

Opeens galmde er een ijzige, maar tegelijkertijd warme ste door de eindeloos grote zalen..

"Kira... Hoe ben jij ontsnapt, nagel van mijn doodskist...?!" De Stem klonk vreemdsoortig kwaad. De Ene zelf keek toe vanuit zijn tuin in het Hemelbastion, en Het gromde in zichzelf.. "De wachter was zeker niet slim genoeg om jou te negeren, of wel..?" Hij sloeg zijn ogen neer, en Het kon zichzelf wel slaan voord e domme fout die Het had begaan door te vertrouwen op de kracht van de wachter, maar niet de intilligentie...

Dark kwam aanvliegen als zijn draakvorm. Hij landde en vernadere weer in zichzelf.

"Dat klopt. Hij hield het lang vol.
Maarja de wachter haatte de onderwereld en wanneer je hem eruit kunt verlossen..."
Sprak Kira.
"Is hij graag instaat om te luisteren. We zien mekaar snel weer."
Sprak Kira na een korte stilte.
Hierna richte hij zijn ogen op Dark.

Dark grijnsde na Kira. ''Lang niet gezien.''

"Veelste lang in de vergeetelheid gezeten inderdaat."
Zei Kira.
"Hoe staat het nu met de werelden? Tenslotte heb ik niks meegekregen."
Vroeg Kira die benieuwd was of alles nog hetzelfde was.

''We zijn bezig. Die goden moeten weg. De onderwereld gaat heersen.''

"Hmmm, interesant."
Zei Kira. Zijn ogen wentelde rond in de onderwereld kijkend naar elk detail.
"Ik zal mijn weer eens gaan begeven in de menselijke wereld."
Zei Kira met een grijns. Tenslotte wist hij nog wat geheimen die als het goed is nog lagen waar z eerst ook lagen.

Morrigan kan in raven vorm aan vliegen hierna veranderde ze in Goden vorm en zette zich neer op de grond 'Gegroet grootvader' zei ze tegen De Ene ze keek dan naar Kira en Dark die ze niet kende hij pik zwarte ogen flitste van de een naar de ander

"Wie mag u zijn?"
Vroeg Kira die zijn naar de naam van de "god" te weten kwam door zijn ogen te laten gloeien.
Hij grijnsde. Niet zozeer om de God of dat hij iets bedacht. Nee hij grijnsde omdat hij weer vrij was, vrij om te beginnen....

Klauwen tikten op het steen. Fenrir kwam op een drafje aangelopen, en liet een grom zoals gewoonlijks ontsnappen.
,,Kira!" Bulderde hij.
,,Ik ben terug.."

'Ik ben Morrigan godin van de dood etc.' sprak ze luid en duidelijk toen richtte ze zich op Fenrir

,,Zoon van Loki, Fenrir de verschrikkelijke." Stelde Fenrir zichzelf snel voor, met een grom in zijn toon.

'Ik ben Morrigan' herhaalde Morrigan nog eens 'Aangenaam' ze knikte en veranderde dan in een Raaf waarna ze hoog opvloog

"Dus jij bent ook weer terug Fenir."
Sprak Kira.
"Dan ben ik net op het juiste moment vrijgekomen."
Zei Kira.
Zijn ogen volgde de raaf omhoog.

,,Inderdaad." Sprak Fenrir, met een zware toon.
,,Ik heb Týr zijn hand afgebeten." Grijnsde hij vals.