De Schepping...

De Ene liep door het wolkendek, dat zich over de werelden uitstrekte... Het zuchtte, en streek over zijn lange mantel. Het sprak niet, want Spraak bestond nog niet...

De Ene wreef met zijn hand over de lucht, en uit de donkere massa onder hem, de Chaos, kwam een blauwe vlek.. De kleine blauwe vlek groeide na een tijdje uit in één zee, en niet veel later viel de druppel uiteen, in alle oceanen van de wereld.

De Ene hief zijn beide handen omhoog, en er sprongen er werelddelen uit de bodem van de oceanen.. Na lang te borrelen van het vloeibare vuur dat over de grond heenvloeide, koelde de pas geboren Aarde af, en ze kreeg een vaste vorm...

De Ene plukte toen een aantal haren van zijn borst, bij zijn hartstreek. Hij gooide ze naar beneden, waar de eerste goden zich vormden, voor hem, op het wolkendek.

De Ene keek hen ernstig aan, en sprak met een ernstige stem, zonder enige emotie behalve de druk die hij op hen allen legde: "Zie hier de Aarde. Zij voorziet jullie van jullie eerste wereld.. Jullie zijn mijn Kinderen, en jullie gehoorzamen mij. Ik bidt u, vorm de aarde naar uw wens, en het zal goed komen. Herstel de balans waar Orde of Chaos heerst, en vernietig tegenstand van de kinderen van Orde en Chaos, want zij zijn mijn vijanden, en dus die van u. Ik ben de Ene, ik ben de Balans, ik ben een kind van Orde en Chaos, hun Eerst en hun Laatste, ik ben de Schepper. Onthoudt mijn namen, en gebruik hun kracht bij uw werken!"

De Ene haalde diep adem van zijn lange toespraak, en spreidde zijn armen dramatisch: "Ga nu, Goden Aller Werelden! Ik waak over u, en ik bekijk jullie. Dit zal jullie thuis zijn, zoals het mijn thuis ééns was. Volgt mijn woorden, en leef uw leven. Ik heb gesproken!"

De Ene klapte in zijn handen, en het wolkendek spleet open, waardoor de Eerste Goden op de aarde vielen. Zij begonnen zich voort te planten, en begonnen de mensen te vormen.

De Ene keek met trots naar zijn kinderen, en klapte nog eens in zijn handen. Hij verdween in het paleis dat verscheen op het wolkendek, en besloot daar te blijven, totdat zijn kinderen hem weer eens écht nodig zouden hebben...

(Gelieve hier als eerste te posten! )

Morrigan streek neer en keek naar De Ene 'Hallo' zei ze

Ginger kwam aangevlogen. 'Gegroet, De Ene...' zei Hij terwijl hij het gebied bekeek.

De Ene liep door zijn paleistuin, en merkte zijn Zoon en Kleindochter op. "Hallo.." Zei het til, waarna hij water gaf aan een prachtige rode hibiscusbloem.

'U heeft een mooie tuin Grootvader' complimenteerde Morrigan die de tuin bewonderde

'Wie is dat ook alweer?' gromde Ginger terwijl hij vloog.

Epona streek neer en keek naar de goden. ''hallo'' zei een vriendelijke maar zachte stem. Ze was in haar paarden vorm.

'Wie ik?' vroeg Morrigan die haar haar uit haar gezicht veegde

'Ja..' zei Ginger die in mens veranderde. dat was handiger, en beter verstaanbaar.

Sibirïã Vloog neer.
Ze keek naar de 3.
''Gegroet...'' Zei ze.

"Dankje Morrigan.." Zei De Ene glimlachend vanonder zijn kap. Het liep naar een volgend perkje, en goot water vanuit zijn mouw, over de bloemen heen..

'Vader, wie zijn mijn kinderen ook alweer?'

De Ene glimlachte om de opmerking van Ginger. "Zou je dat niet zelf moeten weten, mijn zoon?" Zei Het glimlachend.

Sibirïã streek met haar hand over de uil,Die op haar arm zat.
Ze keek koeltjes naar Ginger,En toen naar De Ene.

In de ruimte rond de goden. Kwamen wolken bijeen en ontstond er voor het eerst wind. Uit de wolken onstond een Jongen. Hij was de God van Lucht en de vogels, doe bij zijn geboorte uitvlogen.

Daar stond hij. Naakt, terwijl de wolken zijn edele delen bedekte. Deze veranderde al snel in een soort van witte kledij. Een witte Duif bracht hem een gouden tak, die hij om zijn hoofd boog. En met de wind, maakte hij een boog, die uit twee sabels bestond.

'Gegroet, oh machtige Ene. Ik ben geboren uit uw adem.' zei de Jongen.

"Uit mijner Adem zou de Hemelzoon naar de Goden stijgen, ja mijn zoon, ik wist van jouw komst." De Ene wandelde sereen naar Zephyr toe, en bekeek zijn zoon... "Waarom duurde het zo lang?" Vroeg Het daarna en ook al was het niet te zien, Het glimlachte onder de kap van zijn mantel.

Donkere wolken pakten zich samen, een kleine tuba kwam te voorschijn.
Uit de tuba kwam een vrouw, ze lande en keek rond.
Ze zag wat andere goden.
Tevreden joeg ze de donkere wolken weg.

De Ene merkte Toranga op, en wenkte haar. Het wist niet wie deze godin was, en trok een wenkbrauw op. Het raakte afgestompt in zijn hemelbastion...

"Mijn beste Zephyr.. Ik hoop dat je mijn opdracht aanvaardt.." De Ene nam Zephyr bij de arm, en wandelde met hem door de tuinen. "Zie je deze bloemen?" Vroeg Het dromerig aan Zephyr. "Elke bloem moet verzorgt worden, en gekoesterd, om tot zijn uiterste schoonheid te worden bedwongen.." Het glimlachte onder zijn kap. "Zo wil ik dat jij, als een vogel in de hemelen, over de mensen waakt.. Want de andere goden zijn oderling vaak in strijd verwikkelt, en houden zich niet aan de afspraak die ik hen gaf toen ik de aarde schiep." Zei De Ene zacht.

Toranga kwam zachtjes op hem af.
Ze hield halt op een paar meter van de ene af.

De Ene wist dat Toranga zich in de tuinen bevond, maar hij negeerde haar voor eht moment even. Hij wachtte stilletjes op antoord van Zephyr, en goot water vanuit zijn vingertoppen over de prachtige bloemen.

Ginger stond op in zijn draak vorm, en vloog weg.

"Afgesproken.." De hand van de Ene gleed onder zijn mantel uit, en Het glimlachte weer flauwtjes. "Ik zal jou mijn gezicht tonen, mijn Zoon. Beschouw het als een voorrecht.."

De Ene hief zijn hoofd, en onder de mantel was een fijn gezicht te zien. Een kort, wit puntbaardje, en een scherpe neus en oren, samengebracht in een gezicht met hoge jukbeenderen en glanzende witte ogen.

"Ga nu, en moge de Westewind over je waken..."

De Ene keek nu om, en bekeek Toranga. "Wie bent u, schone dame?" Vroeg de Ene verbaasd.