De oorlog

Dark keek toe vanuit een veilige plek. Boven bij het kijkgat was het lang niet zo mooi als hier.

Zephyr kwam als Valk aangevlogen en keek naar het afschouwlijke schouwspel beneden hem. Hij zag al snel ook Dark daar staan, maar had geen tijd om hem te spreken. 'Gelukkig kunnen de mensen ons niet zien, tenzij we dat bewust willen.' Zephyr veranderde naar zijn "menselijke" vorm en haalde zijn boog tevoorschijn.

'Winden, van alles streken, luister naar mijn stem. Help mij deze oorlog te stoppen!' zei Zephyr en hij schoot een Gouden pijl de lucht in. Het begon hard te waaien. Onder hem zag hij dat de mensen de plotselinge wind opmerkten.

Dark tikte met zijn zeis op de grond. In het begin gebeurde er niks. Opeens kwam er door de wind een enorme orkaan. ''Mooi zo'' zei Dark met een duistere stem.

Een ree stak zijn kop uit een steeg.
Hij veranderde in een menselijke gedaante en riep:
"Arbores! Serva Mihi!"
Wortels schoten uit de grond en hielden enkele soldaten tegen.

(Dark, je kan de krachten van een andere God niet gebruiken Je eigen elementen zijn degenen die je mag beheersen )

De Ene keek vanuit zijn kijkgat in zijn tuin toe. Hij zuchtte, en een windvlaag streek warm over het gebied, zo ver reikte de zucht...

(okidoki xD)

Dark maakte een gebaar met zijn zeis en en opeens kwam er vlammen uit de grond. ''Mijn vuur kun je niet verslaan.''

Aquotlò klom als een onbeduidende zeeleguaan het water uit. Hij probeerde zich in zijn hageidseenvorm op te richten, en veranderde toen in zijn Ware Wezen. Hij hief zijn staf met de slangenkop, en hij sistte met zijn krokodillenbek:

"Maar ik welz.." hij wierp zijn staf in de grond, en it de bronnen schoten opeens pilaren van water, die de stad lieten overstromen...

Dark liet een enorme straal bliksem in het water komen. Vele mensen werden geëlektrocuteert.

Melandru kwam aanlopen
In haar boomvorm was haar hand een boog waar een puntige tak in zat.
Ze keek naar de andere goden.
"Gegroet." zei ze zacht.

''Wie ben jij?'' vroeg Dark met een kwaardaardige toon.

Aquotlò knikte begrijpend. "Ik probeerde de legers uit elkaar te drijven met eht water, maar het water ostte zijn greep.. Ik doe mijn best het weer onder controle te krijgen Broeder Westnwind.." Zei Aquotlò snel, maar uiterst kalm. Hij hief zijn hand, en de speerstaf schoot uit de grond aan zijn voeten, weer naar Aquotlò's hand.

"Stop, en ga terug naar waar u vandaan kwam!" Hij sprak duidelijk en krachtig, en het water luisterde... Hij hief zijn staf hoog, en pakte hem met twee handne beet, boven zijn hoofd, waardoor het water de lucht in schoot, en veranderde in een klaterende regen die neerdaalde op de vuren, en de stad narokend achterlieten...

Opeens zag Aquotlò de bliksem. Hij brulde toen het water elk deeltje in hem onder elektriciteit zette, en hij viel verslagen op de grond.. Zijn handen en voeten klampten zich krampachtig vast aan de modder op de grond, en hij hijgde. Hijw as kapót...

Meladru schrok.
snel rendde ze op aqu af.
ze verdween onder de grond.
ze maakte een kleine muur van bomen rond aqu.
ze verscheen uit zo'n muur.
ze knielde neer bij aqu.
"Gaat het?"

"Moet ik de waarheid spreken, vrouwe..?" Vroeg Aqu droevig glimalhend.. Hij probeerde op te staan,en greep zijn staf beet.. "Plant deze staf in de grond, met alle kracht die je hebt.. DE soldaten zullen worden bekeert tot Wijsheid, en di gevecht zal eindigen.." Zei hij, waarna hij even zijn ogen sloot.

Dark grijnsde en verandere in een draak. ''Het is over met jullie.''

"Ik zal het doen heer."
ze pakte de staf.
en zette haar voeten goed aan de grond.
een paar takken kringden om de staf heen en namen hem mee de grond in.
ze keek toe of er wat gebeurde

Dark begon vloog de lucht in. Naast zijn kop kwamen 2 nekken te voorschijn waar nog 2 koppen uit kwamen. Hij was nu een 3-koppige draak.

De Soldaten leken even op te lichten, en de meeste mensen begonnen terstond te huilen.. Ze beseftenw at ze fout hadden gedaan, en niet veel later begonnen ze de doden op te tillen, en klaar te maken voor een begrafenis.

Elke man en vrouw haalde op een begeven moment een munt tevoorschijn. Ze legden deze op de monden van de doden, en begonnen een requiem te zingen.. Met elke noot werd Aquotlò weer sterker.. De wijsheid gaf hem kracht...

Hij richtte zich op, en ging op een knie zitten. Hij zei een kort stukje tekst, en stond daarna helemaal op. Hij plukte de staf uit de grond alsof het ding een speldje was, en hij rcihtte hem op de draak. Als bij toverslag spleet de zee open, en het water veranderde in een hoop tentakels die de draak begonnen te slaan en te stompen.

Dark viel neer en veranderde weer in zichzelf. Hij schoot een grote straal bliksem op Aquotlò die voor een lange tijd verlamd was. Dit kon jaren duren, alleen Dark kon hem eerder beter maken.

Melandru schoot een pijl naar dark toe.
ze bidde, dat deze zou raken.
ze sprong hoog in de lucht en schoot er nog 2 af.

Dark tikte met zijn zeis op de grond en verdween. De pijlen ging alle 3 mis daardoor.

Aquotlò brulde, maar hief met zijn laatste kracht zijn speer, en gooide hem met een uitbarsting van kracht naar Dark. "Voel pijn.." Zei Aquotlò grijzend, toen de magische staf door al Dark' zijn defensieve opstellingen heenbrak..

Melandru keek wat er gebeurt was.
ze keerde zich om naar aqu
ze was helemaal vergeten dat hij er nog was.
Snel rendde ze op hem af.
"Gaat alles wel goed?"

(Ik ben weg xD)

Dark keek vanuit zijn tuin na de aarde