Gaia's Tuin

Gaia liep met slome passen door haar tuin terwijl ze wat bloemen en planten recht zette.
In het midden van de tuin stond een fontein die elke bloem of boom zoveel water gaf die hij nodig had en in de tuin liepen ook veel dieren.
Gaia ging op een bankje zitten en luisterde naar de fluitende vogeltjes

"Gaia!" Oranos wandelde de tuin in, met zijn hand uitgestoken naar zijn vrouw. (Want Oranos en Gaia zijn vader en de moeder van de Goden XD)

"Waar was je? Ik heb je meermaals geroepen toen ik de oorlogen op aarde zag!" Zei Oranos verbaasd.

'Weet ik niet' bracht Gaia alleen uit ze keek naar haar man en om armde hem dan

"Euhr.. Interessante gedachte." Oranos legde twee vingers op haar voorhoofd, bij wijze van groet, maar pakte haar toen vast, en gaf haar een kus. "Ik vroeg me al af wanneer je weer eens bij je familie zou komen!" Zei hij lachend.

'Ja inderdaad' grinnekte en ze gaf hem ook een kus

"Heb je gezien wat er op jouw domein gebeurde, Lieve..?" Oranos' uitdrukking werd opeens ernstiger, en zijn stralende glimlach verdween voor een ernstige grimas. Hij veegde een stukje van de wolken weg, en liet de zon doorstralen op een slagveld, verlaten en de lijken beplunderd.. "De mensen... Onze zoon had ze één ding nooit mogen geven.. De kracht om tot agressie over te stappen..." (Prometheus is in de mythen de Titaan die de mensen heeft geschapen, hij is de zoon van Oranos en Gaia, net als de andere Titanen )

"Het is een Chaos geworden daar beneden.." Zei Oranos bedroefd.

"Zephyr..!" Oranos grijnsde, en haalde eht ijsvogeltje van zijn schouder, waarna hij hem op zijn vinger zette. "Hoe staat het met je werk op aarde, ik neem aan dat je het druk hebt." Zei Oranos loviaal.

'Ik weet het' sprak Gaia met een bedroefte stem terwijl ze met pijn in haar hart naar beneden keek 'Gegroet Zephyr' zei ze dan

"Met mij gaat het goed.. Met de mensen iets minder vrees ik.. Ze vernietigen alleen maar.. Dit is niet wat mijn zoon met ze heeft bedoeld vrees ik.." Zei hij droevig, en hij plukte een appel uit de tuin.

"Maar wie stopt Vader Apocalyps dan weer..?" Oranos glimlachte slim, en keek naar beneden. Hij zag dat een golf over een vloot oorlogsschepen sloeg, en de vloot grotendeels gebroken terugstuurde naar hun thuishaven. "Auquotlò heeft geen moeite met het vermijden van oorlogen, gelukkig." Zei hij lachend.

Oranos keek naar Zepyr, en glimlachtte, waarin zijn kraaienpootjes en zijn wijze ogen meteen lieten doorschijnen dat hij véle malen ouder was dan hij eruit zag. "Vader maakt niet snel fouten. Hij heeft vertrouwen in jou, dat jij je taak kan vervullen. Ik vertrouw jou ook." Zei Oranos glimlachend.